ปาก แนวคิดของปากรวมการก่อตัวทางกายวิภาค 2 รูปแบบ การเปิดปากและช่องปาก การเปิดปากเป็นรอยแยกในช่องปาก ริมา โอริสถูกจำกัดโดยริมฝีปากบนและล่าง ด้านนอกที่รอยต่อของริมฝีปากมุมปาก แองกูลัส โอริสถูกสร้างขึ้นด้วยริมฝีปากที่ปิดรอยแยกในช่องปากจะถูกปิดด้วย อ้าปากก็มีรูปร่างกลม ความยาวของรอยแยก ในช่องปากเมื่อปิดปากอยู่ที่ 6 ถึง 8 เซนติเมตร ในผู้หญิงการเปิดปากจะเล็กกว่าผู้ชาย ริมฝีปากปากโอริส
ชื่อภาษากรีกสำหรับริมฝีปากยังใช้ชีลีออน เชื่อมต่อกันที่มุมของการเปิดปาก คอมมิสซูรา ลาบิโอรัมริมฝีปากบน ลาเบียม ซูเปอร์อุสขยายจากจมูกถึงรอยแยกในช่องปากและด้านข้างถึงร่องจมูก ซัลคัส นาโซลาบีลิสซึ่งแยกริมฝีปากออกจากแก้ม ตรงกลางของริมฝีปากบนจากเยื่อบุโพรงจมูกฟิลตรัมเลื่อนลงมาโดยแบ่งริมฝีปากบนออกเป็น 3 ส่วน ตรงกลางและสองข้าง บนพื้นผิวด้านล่างของริมฝีปากตรงกลาง ซึ่งมีตุ่มทูเบอร์คูลัมมองเห็นได้ชัดเจนในวัยเด็กและในผู้หญิง
ริมฝีปากล่างแยกจากกันใต้คางด้วยร่องคาง ริมฝีปากซัลคัส เมนโทลาบิลิสในผู้สูงอายุจากมุมปากลงไปเนื่องจากร่องจมูกมีความต่อเนื่องมีร่องริมฝีปาก ขอบที่เห็นได้ชัดเจน ซัลคัสริมฝีปากล่างซึ่งกำหนดเส้นขอบระหว่างริมฝีปากล่างและแก้ม รูปร่างและขนาดของริมฝีปากแตกต่างกัน ริมฝีปากบนมักจะยืนไปข้างหน้าและปิดริมฝีปากล่าง การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของริมฝีปาก ถูกกำหนดโดยคำว่าแมคโครเชเลียการลดลงอย่างมาก ไมโครเชเลียริมฝีปากที่ยื่นออกม
ซึ่งเรียกว่าโพรเชเลีย ออร์โธเคเลีย เอพิสโทเคเลียริมฝีปากบนอาจสั้น ในกรณีนี้เมื่ออ้าปากจะมองเห็นเหงือกได้ ในทารกแรกเกิดและทารกริมฝีปากค่อนข้างหนา เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อมีการพัฒนาอย่างดี ริมฝีปากล่างถูกผลักไปข้างหน้า ปุ่มลิ้นของส่วนหลังของเยื่อเมือกได้รับการพัฒนาอย่างมาก ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเมื่อดูดริมฝีปากประกอบด้วยชั้นกล้ามเนื้อ ผิวหนังปิดจากด้านนอก และเยื่อเมือกที่บุกล้ามเนื้อจากด้านใน ตามแนวริมฝีปากที่ปิด
ผิวหนังที่ปกคลุมจะผ่านเข้าไปในเยื่อเมือก ชั้นกล้ามเนื้อของริมฝีปากนั้นแสดงโดย กล้ามเนื้อวงกลมของปากเช่นเดียวกับกล้ามเนื้อที่เข้าสู่ริมฝีปากในแนวรัศมี กล้ามเนื้อที่ยกริมฝีปากบน ลดริมฝีปากล่าง กล้ามเนื้อที่ยกและลดมุมปาก ต้องขอบคุณกล้ามเนื้อที่มีการทำงานที่แตกต่างกัน ริมฝีปากจึงเคลื่อนที่ได้มากและสามารถเปลี่ยนรูปร่างและขนาด ของการเปิดปากได้อย่างมาก ผิวหนังของริมฝีปากบางและหลอมรวมกับชั้นกล้ามเนื้อที่อยู่เบื้องล่าง
เนื้อเยื่อใต้ผิวหนังมีอยู่ในบริเวณมุมปากเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ริมฝีปากมี 3 ส่วน ผิวหนังระดับกลาง และเมือกผิวหนังส่วนพาร์ส คิวทาเนียมีโครงสร้างของผิวหนัง มันถูกปกคลุมด้วยเยื่อบุผิว เคราติไนซ์การแบ่งชั้นสความัสและมีต่อมไขมันและเหงื่อเช่นเดียวกับผม ในผู้ชายเด่นชัดมากหนวดเครา ในส่วนตรงกลางนั้นพาร์ส อินเตอร์มีเดียเยื่อบุผิวที่มีเคราติไนซ์แบบแบ่งชั้นจะถูกเก็บรักษาไว้ แต่มันบางกว่ามากที่นี่ ในโซนนี้ต่อมผมและเหงื่อจะหายไป แต่ต่อมไขมันยังคงอยู่มีมากขึ้น
ในเด็กแรกเกิดส่วนที่อยู่ตรงกลางจะปกคลุมไปด้วยปุ่มนูนจำนวนมาก ในเยื่อบุผิวเส้นเลือดฝอยค่อนข้างผิวเผิน ซึ่งเป็นผลมาจากโซนนี้มีสีแดง ส่วนที่เป็นเมือกของริมฝีปากคือพาร์สเมือกปกคลุมด้วยเยื่อบุผิว ที่ไม่เป็นเคราติไนซ์แบบสความัส ในชั้นเยื่อเมือกมีต่อมน้ำลาย ซึ่งบางครั้งมีขนาดถึงถั่ว ในทารกเยื่อเมือกของริมฝีปากจะบางมาก ประกอบด้วยเซลล์ 2 ถึง 3 ชั้นและเคลื่อนที่ได้ดีมาก เนื้อเยื่อใต้ลิ้นและพับด้านข้างของเยื่อเมือกมีความเด่นชัดมากขึ้น
โพรงของปากถูกจำกัดด้านหน้า และจากด้านข้างโดยริมฝีปากและแก้ม ผนังด้านบนของโพรงคือเพดานปากผนังด้านล่างคือ ด้านล่างของช่องปาก ด้านหลังช่องปากผ่านคอหอยเชื่อมต่อกับช่องคอหอย ฟันและเหงือก แบ่งช่องปากออกเป็น 2 ส่วน ส่วนหน้า ส่วนหน้าของปาก ส่วนหน้าของช่องปากและส่วนหลังช่องปากจริงโพรงของปาก เมื่ออ้าปากทั้ง 2 ส่วนจะเชื่อมต่อกันอย่างกว้างขวางด้วยฟันที่ปิด ส่วนด้นของปากจะสื่อสารกับโพรงผ่านช่องว่างระหว่างฟัน
สเปเชีย อินเตอร์เดนตาเลียและช่องว่างทันตกรรม สเปเชีย เรโทรเดนตาเลียซึ่งถูกจำกัดด้วยฟันด้านบนและด้านล่างโดยเหงือก และด้านหลังโดยพับส่วนทบเทอริโกแมนดิบูลาร์ของเยื่อเมือก รอยพับนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเยื่อเมือกครอบคลุมการเย็บ ส่วนทบเทอริโกแมนดิบูลาร์การเคลื่อนของผนังคอด้านข้าง ซึ่งเป็นที่มาของการรวมกลุ่มของกล้ามเนื้อแก้ม รวมถึงส่วนรัดของคอหอย ช่องปาก ด้านหน้าของปาก เวสติบูลัม โอริสดูเหมือนช่องว่างระหว่างริมฝีปากและแก้ม
ด้านหน้าและด้านนอก ฟันและเหงือกด้านหลังและด้านใน ด้านหน้าของปากสื่อสารกับสภาพแวดล้อมภายนอกผ่านรอยแยกในช่องปาก และกับช่องปากเองผ่านช่องว่างระหว่างฟันและหลังฟัน แก้ม แก้มเป็นบริเวณของใบหน้าที่มีรอยพับของจมูกด้านหน้า ด้านหลังโดยขอบด้านหน้าของกล้ามเนื้อบดเคี้ยว จากด้านบนโดยขอบด้านล่างของกระดูกโหนกแก้ม ซึ่งจากด้านล่างโดยฐานของร่างกายของขากรรไกรล่าง แก้มประกอบด้วยผิวหนัง กล้ามเนื้อและเยื่อเมือกที่ด้านข้างของช่อง
ปากด้านบนและด้านล่างแก้มถูกจำกัด ด้วยส่วนโค้งของส่วนหน้า ด้านหลังโดยพับส่วนทบเทอริโกแมนดิบูลาร์ ซึ่งสอดคล้องกับปลายด้านหลังของซุ้มถุงของขากรรไกร ด้านหน้าไม่มีเส้นขอบที่ชัดเจน ผิวแก้มหนากว่าผิวริมฝีปาก เนื้อเยื่อไขมันใต้ผิวหนังที่กำหนดไว้อย่างดี ชั้นกล้ามของแก้มแสดงโดยคู่ของกล้ามเนื้อแก้ม กล้ามเนื้อแก้มทำหน้าที่ดูด นอกจากนี้กล้ามเนื้อใบหน้าที่ไปถึงริมฝีปากยังอยู่ในแก้ม ที่ด้านหลังแก้มบนกล้ามเนื้อแก้มเป็นไขมันที่แก้ม
คลังเก็บไขมันกระพุ้งแก้ม ซึ่งแสดงออกได้ดีในเด็กโดยเฉพาะในวัยทารก กระบวนการของร่างกายที่มีไขมันบริเวณแก้มขยายระหว่างกล้ามเนื้อแก้ม และแก้มจนถึงผิวด้านในของกล้ามเนื้อขมับ ดังนั้น จึงเป็นไปได้ที่ฝีจะแพร่กระจายจากเนื้อเยื่อใต้ผิวหนังของแก้ม ไปยังส่วนลึกของใบหน้า อวัยวะในช่องท้องหรืออวัยวะภายในอวัยวะส่วนหลัง คืออวัยวะส่วนหลังซึ่งพาเรงคิมาเป็นตัวแทนของเซลล์เยื่อบุผิวจำนวนมาก และถูกจำกัดด้วยเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่หนาแน่น
ซึ่งมีเส้นใยประสาทจำนวนมาก และปลายประสาทสัมผัส ยังไม่ได้ศึกษาวัตถุประสงค์เชิงหน้าที่ของการก่อตัวทางกายวิภาคนี้ เยื่อเมือกของแก้มจะเรียบเมื่อเปิดปาก และก่อตัวเป็นชุดของรอยพับเมื่อปิดปาก ที่ระดับของฟันกรามขนาดใหญ่อันดับที่ 2 จะมีระดับความสูง ตุ่มของท่อต่อมน้ำลายหน้าหู ต่อมดูลา ต่อมน้ำลายหลอดเลือด รวมถึงเส้นประสาทกระพุ้งแก้มยังตั้งอยู่ในชั้นต่างๆของแก้ม เหงือกร่น เหงือกร่นเป็นส่วนหนึ่งของเยื่อเมือก ที่ปกคลุมกระบวนการถุงของกรามบน
รวมถึงส่วนถุงของกรามล่างในบริเวณถุงลมทางทันตกรรม จากพื้นผิวขนถ่ายและช่อง ปาก เหงือกกว้าง 4 ถึง 6 มิลลิเมตร เหงือกมี 2 ส่วน แนบพาร์สฟีซ่าและพาร์สอิสระไม่มีชั้นใต้เยื่อเมือกในเหงือก ดังนั้น เยื่อเมือกจึงหลอมรวมเข้ากับเชิงกรานอย่างแน่นหนา ส่วนนี้ของหมากฝรั่งเรียกว่าแนบ ส่วนของเหงือกที่อยู่ติดกับผิวฟันคือส่วนที่ว่าง ซึ่งทำให้เกิดขอบเหงือก
ระหว่าง 2 ส่วนนี้มีร่องเหงือกตื้นวิ่งขนานกับขอบเหงือกที่ระยะห่าง 0.5 ถึง 1.5 มิลลิเมตร เหงือกที่อยู่ระหว่างฟันข้างเคียงเรียกว่าเหงือก ซอกฟัน ในแต่ละช่องว่างมี 2 ตุ่มที่แตกต่างกัน ขนถ่ายและช่องปากซึ่งเชื่อมต่อกันด้วยเอ็นระหว่างรูม่านตา กระเป๋าหมากฝรั่งเกิดขึ้นระหว่างส่วนที่ว่างของเหงือกกับฟัน
อ่านได้ที่ ศีรษะ อธิบายและทำความเข้าใจเกี่ยวกับชั้นของเส้นใยหลวมของศีรษะ
